INCIR TATLISI ve HOSCAKALIN

Devamli incir sohbeti olan bir evde büyüyünce haliyle incire sevgi de bir baska oluyor. Bakmam hic Nazilli'den mi, Ödemisten mi, Tireden mi, Beydagdan mi zevkle yerim.

Önce bardaciklar baslar, ardindan yari yas yari kuru numuneler getirir babam. Telefonlar baslar, süzmesi hurmasi ezmesi secmesi....hic bitmez sohbetler ve tatlar.

Kayinvalidem de yukarida resmini gördügünüz incir tatlisini hazirlar cocuklarina her yil. Kayinpederimle beraber toplarlar, beraber mutfaga girerler, soyarlar, sevgiyle hazirlar, kavanozlara koyarlar ve tüm cocuklari yurt disinda olduklarindan onlarin gelip tatlilarini almalarini beklerler. Zahmetlidir, zordur bu ufacik incirlerle ugrasmak. Sevgiyle olunca zorluk nedir ki?

Biraz rahatsizlar bu sene, hafiftende yaslaniyorlar galiba. Bir gidelim dedik bir haftaligina Istanbula, ziyaret edelim....yokum bir hafta.....simdilik hosca kalin, tatli kalin.